Игорь Таран: Мухлисларнинг "Таран ғузорлик" дейишлари менга ёқарди

Асли тошкентлик бўлса-да, фаолиятининг катта қисмини воҳа томонларда ўтказган футболчи сифатида ном қозонган Игорь Таранни мухлислар яхши эслашади. Унинг айниқса, «Шўртан»да ўтказган йиллари ва ўйинлари орқали танилганини алоҳида айтсак арзийди. Умуман олганда, Таран «Шўртан»дан ташқари яна бир қатор жамоалар шарафини ҳимоя қилган ва қайси клубда ўйнашидан қатъий назар у доимо ишқибозларнинг ёқимли футболчисига айланарди. Натижада Игорга мухлислар ҳурмат билан муносабатда бўлишарди. Ҳар кимга ҳам бундай эътибор насиб қилавермаса керак. Аммо охирги пайтларда у бирор клубда кўринмай қўйди. Сўнгги бор «Нефтчи» жамоасида тўп сурганини биламиз. Шундан кейин эса Таран ҳақида бирор-бир маълумот эшитмагандик. Кейин билсак, у ўзини мураббийликка бағишлашга қарор қилибди. Шу орқали бутсаларини михга илган ҳолда ўзини асосан мураббийликда синаб кўрмоқда. Собиқ футболчи билан боғланганимизда бир қатор ёқимли дамларини эсга олди.

Таран энди мураббий!

- Ёшим ҳам 36 га қараб кетаётганди. Очиғини айтсам, футбол ўйнаб тўйгандим, - дея гап бошлади, Таран. - Шунинг учун менда кўпроқ мураббийлик фаолиятимни бошлаш истаги кучли эди. Натижада «С» лицензиясига ўқидим. Энди буни босқичма-босқич бажараман ва келаси йили «В» лицензиясига ўқийман. Ҳозирча ёшларга мураббийлик қиляпман. Барибир футбол ичидаман. Ҳеч қачон бу спорт туридан узоқлашиб кетмаганман. Ўзим футболчи бўлганим учун навбатдаги қадам сифатида мураббийлик билан шуғулланишим кераклигини тушуниб етганман. Қўпол қилиб айтганда, футболдан бошқасини билмайман. Тошкентдаги футбол мактабида дўстим Илья Кликунов билан биргаликда болаларга мураббийлик қиляпмиз. Биласизми, мураббийликка ўтганингиздан кейин дастлабки қадамларни албатта болалар футболидан бошлаш керак бўлади. Менинг мураббийликдаги ниятларим катта. Вақти келиб, катта жамоаларга мураббийлик қилмоқчиман. Бунинг учун вақт ва амалиёт керак. Футболни тугатибоқ бирданига ўз-ўзидан мураббий бўлиб қолмайсиз. Шу боисдан мен ҳам бу соҳадаги илк қадамларни ташладим.

Футболчилик фаолиятидаги охирги жамоаси

- Сўнгги бор Фарғонада «Нефтчи» клубида тўп сурдим. Ушбу жамоага ўша пайтдаги бош мураббий Баҳром Ҳайдаров чақирганди. Жамоа ёмон эмасди, ҳаттоки терма жамоа аъзолари ҳам бор эди. Лекин элитада қолиш учун бизга очколар етмай қолганди. Шунда ҳам қуйи лигага тушиб кетганимизга қарамасдан, тушкунликка тушмасдан янги мақсадлар сари яна элитага қайтишни истаётгандик. Шунга яраша жамоа ҳам чакки эмасди. Носир Отақўзиев, Руслан Мельзиддинов каби футболчилар бор эди. Барибир «Нефтчи»да муаммолар тўлиқ барҳам топмаганди. Устига-устак мавсумни ғалаба билан бошлай олмадик. Жамоага ҳам эътибор яхши эмасди. Кейин эса жамоада ёшлар ўйнасин дея биз «Нефтчи»дан кетгандик. Очиғи, клубда муаммолар борлиги учун натижа кўрсата олмаяпти.

Фаолиятида катта аҳамият касб этган «Шўртан»

- 35 ёшга кирган бўлсам, 14 йил давомида «Шўртан» жамоасида тўп сурганман. Мен Ғузорга 17 ёшимда борганман ва шундан сўнг у ерда қолиб кетганман. «Шўртан»ни ўзимнинг жамоам дея оламан. Майдони ҳам худди ўзимнидек бўлиб қолган. Мухлислари ҳақида гапирмаса ҳам бўлади. Худди ўз уйимда ўйнаётгандек бўлардим. Кўпчилик эса «Таран ғузорлик» деб ўйлашарди. Одамларнинг бундай гапларидан хурсанд бўлардим. Катта футболни «Шўртан»да бошлаганман. Фаолиятимнинг охирларида ҳам шу клубда ўйнадим. Доим ўзимни Ғузорда қулай ҳис қилганман. Ўзим тошкентлик бўлсам-да, «Шўртан» иккинчи уйим бўлиб қолган. Бошқа клубга кетган тақдиримда ҳам барибир бир-икки йил ўтмасдан яна Ғузорга қайтиб келаверардим. Доимгидек у ерда яхши ўйнаб, голлар урардим. Қаерда бўлсам ҳам менга «Шўртан»дан таклифлар бўлаверган. Албатта, бу клубдан ташқари «Андижон», «Нефтчи», «Қўқон-1912», «Насаф», «Бунёдкор» сингари клубларда тўп сурганимдан хурсанд бўлганман. Аммо асосий трамплин «Шўртан» орқали бошланганлигини унутмайман.

Игорнинг фаолиятидаги кўтарилиш

- «Шўртан»да ўйнаб тўпурар бўлганимдан сўнг мени «Бунёдкор»га таклиф қилишди. Миржалол Қосимов қўл остида Осиё Чемпионлар лигасида ўйнадим. Ўзбекистон чемпиони ва Кубоги соҳибига айландим. Ўша пайтда адашмасам, 7-8 та гол ургандим. «Бунёдкор»да рақобат кучли бўларди. 2014 йилги мавсум учун ҳам «Бунёдкор» менга янги шартнома таклиф қилганди. Лекин у пайтларда ёшроқ бўлганим учун роса ўйнашни хоҳлардим. Мана шундай пайтда Рўзиқул Бердиев «Насаф»га чақирди. Ёшлигимда Бердиев кабиларнинг ўйинини кўриб катта бўлганмиз. Натижада яна Қашқадарёга қайтганман. Худога шукр, «Насаф»да ҳам ёмон бўлмади. ОЧЛда иштирок этдик ва чемпионатда учинчи ўринни олдик. Ҳеч қачон фаолиятимдан афсусланмайман. Менда афсусланиш ҳолатлари бўлмаган. Қайси жамоаларда ўйнаган бўлсам, доим яхши хотиралар қолган. Айниқса, ҳамма вақт мухлислар билан муносабатим аъло даражада бўлган. Ўйиним ўхшамаган пайтларда ҳам афсус қилмаганман.

Ўрнак оладиган мураббийлар

- Фаолиятим давомида адашмасам, 20 тага яқин мураббийлар билан ишлаганман. Вадим Абрамов, Миржалол Қосимов, Эдгар Гесс, Игорь Криушенко, Рауф Инилеев…Мен ҳаммасини ҳурмат қиламан. Бирга ишлаган мураббийларнинг ҳаммасидан ўзим учун озгина-озгинадан нималарнидир ўрганганман. Чунки тўплаган тажрибаларим кейинчалик ўзим мураббийлик қилганимда асқотишини сезганман. Масалан, Агамуродов тактика бўйича зўр эди, Гесс эса тартиб-интизом бўйича кучли ҳисобланарди. Шунга яраша бошқа мутахассисларнинг ҳам ўзига яраша устун томонлари бўлган.