Kecha hojatxona tozalagan bola bugun yiliga 15 million evro maosh olmoqda! 2 yoshida etim qolgan Sterling hikoyasi

Rahim Sterling yoshligini yodga olishni u qadar xush ko‘rmaydi. Agar unga buni eslatsangiz, darrov yuzidagi tabassumi qaergadir g‘oyib bo‘ladi. Uning o‘tmishda boshidan o‘tkazganlari bunga yo‘l qo‘ymasligi aniq…

Rahim 16 yoshga to‘lganida, unga Yamayka terma jamoasida to‘p surish taklifi kelib tushdi. O‘spirin o‘ylanib qoldi. Ertasi kuni esa, unga Angliya terma jamoasidan ham chorlov keldi. Raxim o‘zini Yamayka bilan nimalar bog‘lab turishi haqida o‘yga toldi.

Rahim Yamaykada kechirgan kunlarini deyarli eslay olmaydi. U Yamaykaning qochoqlar kelib joylashgan hududida tavallud topdi. Giyohvand moddalar va qurol savdosi bilan shug‘ullanuvchi qo‘shnilar... Sterling ikki yoshga to‘lganida otasidan ayrildi.

Ko‘chadagi otishmalardan birida Raximning dadasi yaralandi va shifoxonada jon taslim qildi. Mudhish voqeadan so‘ng, onasi bir yo‘la 3 ta joyda ishlashni boshladi. Ko‘p o‘tmay, bo‘lajak futbolchining onasiga Angliyadan ish taklif qilishdi. Bu yorqin kelajak uchun chipta edi. Sterlinglar oilasi Yamaykani tark etdi.

Yangi davlatga ko‘chib kelishi bilan, Sterling xonim o‘zini ish va o‘qishga urdi. Bolalar bilan esa, Rahimning buvisi shug‘ullanishni boshladi. Rahim 7 yoshga to‘lganida, buvisi uni futbolga etaklab olib bordi. Sterling o‘z yoshligi haqida eslar ekan, bir voqeani ko‘p bor yodga oladi.

«Yoshligimdagi eng yorqin voqealardan biri buvim bilan sodir bo‘ldi. U meni «Uembli» stadioniga olib keldi. Bu hech qanday futbol matchi emas edi. Shunchaki, sayohat qilish maqsadida arenaga tashrif buyurdik. Aynan o‘sha soniyalarda qachonlardir shu stadionda to‘p tepaman, deb o‘zimga va’da berdim».

Rahim 14 yoshga to‘lganida, deyarli bezoriga aylanib bo‘lgan edi. Futbol maydonida unga teng keladigani yo‘q bo‘lsa-da, negadir o‘qishga sira qiziqmas, nuqul irqchilik qilgan sinfdoshlari bilan janjallashib yurar edi. Bora-bora uning o‘qishdan ko‘ngli sovidi. Ana shunday kunlarning birida jismoniy tarbiya o‘qituvchisi bilan bo‘lib o‘tgan suhbat Sterlingning hayotida ulkan burilish yasadi desak, adashmagan bo‘lamiz.

«U meni bir necha daqiqaga o‘z xonasiga taklif qildi. Xushlamay ortidan ergashdim. Qarshimga kelib o‘tirar ekan, menga tanlashim kerak ekanligini aytdi. Nima haqida gap ketayotganini sezgan bo‘lsam-da, o‘zimni bilmaganlikka oldim. U esa, «agar futbolchi bo‘lmoqchi bo‘lsang, o‘zingni tiyib ol. Sendan ajoyib futbolchi chiqadi. Hozir bu janjallarga chek qo‘ymasang, hademay o‘zingni turmada ko‘rasan». To‘g‘risi, uning xonasidan chiqib ketar ekanman, so‘zlari miyamda aylanayotganini sezdim.

Keyinroq, futbolchi «The player’s tribune» uchun o‘z yoshligi haqidagi qiziqarli voqealarni so‘zlab berdi.

«To‘g‘risi, onamni deyarli ko‘rmay katta bo‘ldim. U har doim ishda edi. Kechasi bilan mehmonxonada oqsoch bo‘lib ishlar, tungga yaqin kichik bir kafeda hojatxonalarni tozalar edi. Tongda esa, qaerdadir o‘qir, kechga yana o‘z ishlariga yo‘l olar edi. Ba’zida, unga yordam berish maqsadida kechalari u bilan birga hojatxonalarni tozalar edim. To‘g‘ri, bu bilan uning ishini oson qilmaganman, biroq yordam berishga uringanman. Tasavvur qilib ko‘ring! Jimittakkina yosh bola onasi bilan hojatxonalarni tozalamoqda.

Yamaykadan ko‘chib kelgach, men indamas bo‘lib qoldim. Hech kim bilan gaplashmas edim. Boshida men bilan hech kim do‘stlashmadi. Barcha o‘quvchilarni uyidan olib ketuvchi avtobusni juda yomon ko‘raman. Sababi, uning ichidagi sukunatli o‘tgan daqiqalardan nafratlanaman. Yillar o‘tgach, sekin-asta vaziyatga moslashishni boshladim. Shunday bo‘lsa-da, muhojir bo‘lganim uchun ko‘plab muammolarga duch kelganim rost.

To‘g‘risi, men bilan «Arsenal» jamoasi skautlari bog‘langanida, necha yoshda ekanligim yodimda yo‘q. Shunga qaramay, qay darajada baxtli ekanligim kechagidek yodimda. Ko‘chada ko‘ringan odamga «Arsenal»ga o‘tayotganim haqida aytib uygacha uchib keldim. Onam esa, meni bir zumdan osmondan erga olib tushib qo‘ydi.

«Bolam, o‘zingni bos. «Arsenal»ga o‘tmasliging kerak! Senga o‘xshaganlar u erda mingta! Yaxshisi, nisbatan kuchsizroq klubga o‘tganing ma’qul. Doimo qolganlardan ajralib turishing lozim!»

Aynan o‘sha so‘zlar sababli, KPR jamoasi bilan shartnoma imzoladim. To‘g‘risi, KPRda men kabi katta qiyinchilik ko‘rgan bolalar ko‘p ekan. Ular bilan to‘qnashib, jamoaga moslashib olishim uchun ancha vaqt kerak bo‘ldi. Shunga qaramay, bu qarorim o‘zini oqladi. Men shaxs sifatida ulg‘aydim. Futbolchi sifatida shakllandim.

Menga «Liverpul» jamoasidan taklif kelib tushganini yaxshi xotirlayman. U davrlarda Angliya yoshlar terma jamoasida to‘p surar edim. O‘sha kunlarning birida menga qo‘ng‘iroq qilishdi va “Liverpul”ga o‘tishni taklif etishdi. Bu xabarni uydagilarga aytdim. Ular «Uembli» stadioni oldidagi uyimizdan 3 soatlik yo‘l uzoqlikdagi shaharga meni qo‘yib yuborishga rozi bo‘lishdi. Aynan o‘sha kundan boshlab, men uchun katta hayot boshlanganini his etdim.

Terma safida «Uembli»da o‘rtoqlik uchrashuvida maydonga tushishimiz kerak edi. Shu bois, jamoadoshlarim bilan birgalikda stadion sari yo‘l oldik. Arenaga yaqinlashar ekanmiz, o‘zim katta bo‘lgan ko‘chalarga e’tibor qaratdim. Men to‘p tepgan ko‘chalar, rolik uchgan mashina turarjoylariga tikilib qoldim. Avtobus sekin harakat qilar, men esa atrofimdagi barcha narsaga ma’yus boqar edim. Bu rayon Londonning eng notinch joylaridan biri sanalgan bo‘lsa-da, men uchun juda ham qadrdon. Shu bois, Yaratganga shukr aytdim. Futbol meni ulg‘aytirdi va menga porloq kelajakni taqdim etdi. Avtobus «Uembli» oldiga kelib to‘xtadi. Barcha singari men ham stadionga yo‘l oldim. Jamoadoshlarim quvnoq kayfiyatda kiyinish xonasiga o‘tib ketishdi. Men esa, buvim bilan birga kelgan kunimizni yana yodga oldim. O‘sha kuni qachonlardir shu stadionda to‘p surishni orzu qilgan edim. Bugun niyatimga etdim. Buvimning qaynoq qo‘llarini ushlab olgancha zavq bilan tribunalarga tikilganimni yodga oldim. Bu xuddi kinoga o‘xshaydi».

Yaxyoxo‘ja Ulug‘xo‘jaev