«Ўликлар шаҳри»дан омон чиққан қаҳрамон!

Яқиндагина Карлос Тевес, агар «Бока» Либертадорес кубогини тарк этса, бутсаларини михга илиши ҳақида фикр билдирди. Афсуски, аргентиналиклар «Сантос» клубига мағлуб бўлди ва турнирни тарк этди. Энди, Карлитос ўз ваъдасида туриши ва футболни тарк этиши лозим. Биз эса, у катта футболга кириб келгунига қадар босиб ўтган йўл ҳақида фикр юритамиз.

2006 йил. Ҳали ҳеч кимга таниш бўлмаган Карлос Тевес Аргентина терма жамоаси сафида Германиядаги мундиалда иштирок этиш мақсадида илк бор Европага ташриф буюрди. У Гамбург кўчаларини автобус ойнасидан томоша қилар экан, ўз-ўзига сўз берди.

«Карлос, бугун сен майдонда бор кучингни намойиш этишинг лозим! Сен ёриб чиқиш қийин бўлган «ўликлар шаҳрида» чиқиб келдинг! Энди ортга йўл йўқ!»

У шу сўзларни айтар экан, ўзи туғилиб ўсган Фуэрте Апачеда ўтган болалигини ёдга олди.
Отаси Хуан кўчадаги тўқнашув сабабли оламдан ўтди. Унинг танасига жиноятчилар 23 та ўқ узган эди. Бу пайтда, унинг онаси – Трина Карлосга ҳомиладор аёл бўлиб, уйда эрини келишини кутаётган эди. Шу тариқа, Тевес отасиз дунёга келди.

Янги туғилган чақалоқ 6 ойлик бўлгач, онаси уни ташлаб кетди. Яхшиям бахтига амакиси бор экан. У Карлитосни ўз қармоғига олди. Бечора болакай 10 ойлигида устига қайноқ сувни тўкиб юборди. Уни дарров шифохонага олиб боришди. Докторлар қанчалар уринишмасин, болакай иккинчи даражадаги куйишни бошидан ўтказиб бўлган эди. 10 ойлик болакай, 2 ой шифохонада ётди. Афсуски, юзи ва бўйнидаги чандиқ унга бутун умрга эсдалик бўлиб қолди. Орадан бир неча йиллар ўтгач, Карлос ўз чандиғи ҳақида илк бор сўзлади.

«Бу чандиқлар менинг ўтмишимдан эсдалик. Уларга қарар эканман, ҳаётнинг энг қийин синовларидан ўтганимни эслатади! Ҳар сафар унга тиклар эканман, ич-ичимдан хурсанд бўламан! Сабаби, мен барчасини енгиб ўтдим!»

Болакай шифохонадан чиққач, уни яқин атрофдаги ҳамма ёмон кўриб қолди. Юзининг пастки қисми куйиб кетган ялангоёқдан ҳамма қоча бошлади. Карлос буни аввалига тушунмади, бироқ 10 ёшга тўлганида беркиниб йиғлади. У бошқалардан ажралиб туришини ўшанда ҳис этгандир балки…
Германия кўчаларини Аргентина терма жамоаси эпикировкасида кезиб юрар экан, Карлос негадир яна болалигини эслади…

Фуэрте Апаче Аргентинанинг энг хавфли ҳудудларидан бири саналади. Бу ерда, кўчаларда ўликларнинг ётиши ва тинимсиз автомат ўқларининг овози одатий ҳолга айланган. Баъзида Карлосларнинг уйидаги ойналар ҳам дайди ўқлар сабабли чилпарчин бўлиб туради. Оила аъзолари бунга кўникиб қолган. Уларнинг уйлари тагида отишмалар бошланса, барча оила аъзолари ерга ётиб олишар ва тинимсиз ибодат қилишар эди. Атрофда доимо гиёҳванд ва маст одамлар изғиб юрар, шу боис барча кўчага чиқишга қўрқар эди. Фуэрте Апачедаги барча кечаси билан ўғрилик ва безорилик қилар, тушган пулларнинг барчасини гиёҳванд моддаларга сарфлар эди. Эртаси куни эса, яна барчаси такрорланади.
Ёш Тевес учун футбол жиноят оламидан қутилиб чиқиб кетиш ва бахтли ҳаёт учун ягона чипта эди. Унинг энг яқин дўсти Данило Санчесни кўчада отиб кетишгач, Карлос анчагача ўзига кела олмади. У инсонларни ҳурмат қилишни ва доимо камтарин бўлишга интилди.

«Мен туғилиб ўсган шаҳарнинг ўз қонун-қоидалари мавжуд. У ерда фақат кучлилар яшаб қолади. Баъзи кунларда уйда ейиш учун овқат қолмас эди. Шу боис, доимо ортга йўл йўқ эканлигини ҳис этганман. Агар бир маротаба чекинсам, «ўликлар шаҳри»да қолиб кетишим аниқлигини билар эдим. Шу боис, болалигимдан ҳар бир имконият учун кураш олиб боришга кўникиб қолганман. Шу боис, яшил майдонда охиригача тўп сураман. Шу боис, биз йирик ҳисобда енгилаётган бўлсак ҳам тинимсиз ҳаракат қиламан. Бу мен учун ҳаётда яшаб қолиш учун ягона имконият эди. Тўғри, у ердаги барча йигитларни ёмон деб бўлмайди, бироқ шу кунга қадар мендан бошқа айрим шахслар ҳам Фуэртадан ташқарига «ёриб» чиқа олган. Афсуски, бунинг учун жуда кўп нарсадан воз кечиш талаб этилади.»

2006 йилга қайтамиз. Ёш Тевес мундиалда жамоаси билан иштирок этди. Афсуски, улар кутилганидек финалга қадар етиб боришмади. Ҳал қилувчи учрашувлардан бирида Германияга мағлуб бўлишди. Шундай бўлсада, Карлос билан Англиянинг «Вест Хэм» жамоаси жиддий қизиқиб қолди ва у орзу қилганидек, Европага йўл олди. Кейин «Манчестер Юнайтед» сафига ўтди ва Европа чемпионлар лигасида ғалаба қозонди. Кўп ўтмай, «Манчестер Сити» сафида сайёрамизнинг энг бадавлат футболчиларидан бирига айланди. Кейинроқ Хитойнинг «Шанхай Шенхуа» клуби билан шартнома имзолади ва энг катта маош олувчи футболчига айланди. Ўзи ва оиласи учун порлоқ келажакни таъминлади. Барча режаларини амалга оширгач, футболдан лаззат олиш мақсадида ватанига қайтди. Бир қарашда киноларда бўладиган сюжетдек кўриниши мумкин, аммо мақсад сари етиб боришнинг бундан осонроқ йўли йўқ. Ҳозирда, Тевес ўзи туғилиб ўсган шаҳарга тез-тез ташриф буюради. Катта бўлган туманида сайр қилади. Болалик хотираларини ёдга олади. Кўз олдида жон таслим қилган дўстининг қабрини зиёрат қилади. У бу ишни доимо амалга оширади. Карлос бу одатини қуйидагича изоҳлайди:

«Мени шахс сифатида тарбиялаган шаҳардан миннатдорман. Тўғри, бу ерда жуда оғир кунларни бошдан кечирдим, аммо айнан шу синовли кунлар мени тарбиялади. Ҳаётнинг ҳар бир дақиқаси Яратган томонидан берилган инъом эканлигини айнан шу шаҳарда англаб етганман. Ҳаёт муаммоларидан эзилсам, шу ерга ташриф буюраман. Бир бурда нонни оила аъзоларимиз билан бўлишиб еганимизни хотирлайман. Фуэрте шаҳри менга доимо футболга ташлаган илк қадамимни эслатади. Ушбу шаҳарнинг «Санта Клару» жамоасида тўп суришни бошлаган пайтларим эди. Мен билан «Олд Бойз» жамоаси мураббийи учрашди ва ўзи билан олиб кетмоқчи эканлигни айтди. Ёш бола эдим. Шу боис, амаким нима десалар шу, дедим. «Олд Бойз» скаути мен билан уйга келди. Уни илиқ кутиб олишди. Сегундо амаким уларга мени қўйиб юбора олмаслигини айтди. Скаутлар ажабланишган эди, дарров қўшиб қўйди: Унинг оёғида бутсаси ҳам йўқ! Қандай қилиб қўйиб юбораман, дедилар. Шунда скаутлар кулиб юборишди…”

Айнан шу воқеадан сўнг, Тевес учун янги ҳаёт бошланди…